Bir adamın güncesi

  Perspektifim degisti. Yaşanmış olayları farklı açılardan görmeye başladım. Yeni bir benle karşılaştım ve hoşlarına gidip gitmemesinin bir önemi yok. Bir kez o açıdan hayata bakmaya başlayınca normalin bu oluyor. İçimdeki çocuk öldü mü? Sanirim evet. Umurumda mı? sanırım hayır. Artık yeni insan keşif etmekten, sohbet etmekten, herhangi bir konu için tartışmaya girmekten, sevgi ve kabul görmek için en ufak dahi çaba göstermekten, karşı tarafın ruh halini bana yansıtmasından, birini herhangi bir konuya ikna etmeye çalışmaktan, bir insana sevgi-umut-pozitiflik aşılamaya çalışmaktan ölesiye yorgunum. Bunlardan herhangi birini yapmak zorunda kaldığım her durumdan arkama bakmadan uzaklaşıyorum. Evet artık çok kolay insan harcıyorum önceden kırmamak kendimden uzaklaştırmak için sarfettigim çabanın yerinde yeller esiyor. Sadece sevgiyle yaklaşana sevgi verebiliyorum o da biraz emin olduktan sonra hemen bile değil.. Bu yeni kendimi daha çok sevdim. Daha kararlı daha sakin daha huzurlu ve daha

  Belki bir kuş değilim ama, çok isterdim sıcak yüreklerin olduğu bir yere göç etmeyi bino. Ne alacağım, ne de vereceğim...Bir kaç özel eşya ve bir miktar sır ve az biraz anı yanıma alıyorum gerisi burada kalsın. Yeniden başlamak için bir adım. cesur bir adım " Gitmek yenilmek değil, kazanmak da! Gitmek gitmektir işte... hepsi bu." İçinde üç sessiz, iki tane de sesli harf bulunan ve aynı içindeki harfler gibi kimi zaman sesli, kimi zaman sessiz yapılan. Özlenecek her şey gittiğinde, özlenecek hiçbir şey olmadığında gidersin. Her zaman hüzün verir. Bıraktığın yerde elbet vardır bırakmak istemediklerin. Bazen farkedersin çabalarının boşa olduğunu , pes etmekten başka bir çaren kalmadığını ve her yerin kararmaya başladığını.. İşte bu durumda bazen gitmek gerekir.. uzaklaşmak.. biraz nefes alıp bir dahaki sefer için daha güçlü olman gerektiğini anlarsın.. evet bazen gitmek gerekir.. rahatlamak için gitmen gerekir.. aydınlık yarınlar için gitmen gerekir.. geride bırakılan biri va

 - Neden insanlar bir şeyler anlatırken aynı fikirdeymiş gibi davranıyorsunuz beyefendi? + Susmaları için bino? Asım KARAÇAY

  Her acının her bitişin ardından eğer hala hayatta olan bir insansan yeni bir başlangıç umudu vardır. Yeniden başlamak bazı şeylere adeta insanı yeniden doğmuşa çevirir. Yeniden okumak, yeniden sevmek, yeni bir iş ya da yeni bir arkadaş. Hala nefes alıyorsak herkes için bir umut kapısı var ve o kapının koluna uzanacak el de bizde var. Asla pes etmeyip yaşamanın ve hala tat alabilmenin, birisini ya da bir şeyi sevebilmenin tadını inatla çıkaralım. Sonuçta hala nefes alıyoruz. Dönme sakın geriye; çünkü istesen de olmuyor. Bak yitirdiğim, geride bıraktığım onca insan, onca zaman, onca an var aklımda. Geride kalmış her şey. Hayat desen, öylece devam ediyor hayatlar, insanlar, zamanlar. Nasıl da geride kalıyor her şey tanrım! Şu an bir sen varsın, bir de zaman. Hayat desen, sadece devam ediyor. Hoşlandığım, sevdiğim kadınlar.. "sensiz ölürüm" deyip onsuz ölmediklerim. Hepsi geçiyor gözümün önünden şaşalı bir geçit töreniyle. Hayat desen, sanırım devam ediyor. Toprağa verdiklerimi

Oscar wilde' a göre hatalarımıza verdiğimiz isim. Anlamaya dogru atılan ilk adım. İlk anda tam kavranamayan, zamanla, düşündükçe sindirilen, sindirildikce yerleşen, bir parçamız haline gelen, bizi biz yapan. Kazık yedikçe daha bir sağlam yerleşir bilincinize. Hayattan alabileceğiniz en sağlam dersler bütünü. Asla bu derslerden bir daha sınıfta kalmazsınız. Yenilen kazıkların, yapılan hataların ardından bünyede oluşan birikim. Mutlu bir çocuğu alıp inançsız, güvensiz, hayal kuramayan bir yetişkine dönüştüren şey. Artık ilk seferki kadar özgür olmamaktır. Her tecrübe bir çit, bir dikenli tel; etrafına çekilen. Masumiyetin ölmesi. Umudun azalması. Heybene yüklenen bir ağırlık. Saçında bir beyazlık. Dinlenemeyen bir şarkı. Okunmayacak bir kitap. Bir tereddüt. Bir mahcubiyet. Bir korku. 'Seni öldürmeyen şey güçlü kılar' der Nietzsche, haklıdır, yeter ki ölümün soyut da olabileceği unutulmasın, insanın içi de ölebilir dışı "sapasağlam" dururken.. Tecrübe sağ çıkıldığı

Bugün biraz iç dökmeye geldim bino. Biraz sınırını aşabilirim gerçi. Başlayınca durmak zor oluyor. Çokça iç dökmeye geldim o zaman. Bilmiyorum nerden başlasam, nereye götürsem. son zamanlarda çok yorgundum zaten. Hayatıma aldığım insanlar beni çok yordu. Yalan, çıkarcılık, bencillik, kindarlık, karşındakini aptal yerine koymak... hepsini gördüm. Fazlasını da. Söyleceklerimin çoğunu içimde tuttum. Uzatmamak ve yıpranmamak için dikkatli davrandım. Benim bu tavırlarım karşımdaki insanların daha çok üstüme gelmesine sebep oldu hep. İnsanlara pençelerini göstermezsen seni savunmasız sanıyorlar işte. Sonra düşündüm, bunca zaman ne kadar şey yutmuşum diye. Şimdi bazen o sözler paçalarıma yapışmış gibi geliyor. Beni bırakmıyorlar. Önüme bakmaya çalışıyorum ama geçmişe takılıyorum. Geçmişin hayal kırıklıkları ve üzüntülerini unutamıyorum. Mutluluğumu bile buruk kılıyorlar. İşte bu beni çok yoruyor. Gün geliyor birlikte büyüdüğün arkadaşın en büyük vefasızlığı ediyor, gün geliyor içini döktüğün

 + Susmayın beyefendi bir kaç bir şey söyleyin.  - 1.Hiç kimseyi yalan söylediğini anlayacak kadar tanımak istemiyorum. 2. Bu dünyadan kalbimdeki merhamet eksilmeden gitmek istiyorum bino.  Asım KARAÇAY

 Bugüne not: Yaşamın nasıl da pamuk ipliğine bağlı olduğunu bir kez daha farkına vardığın günlerden geçiyorsun. Merak etme, bu günler geçecek. Hayat herkese şans kapılarını açarken, seninkileri birer birer kapatıyor gibi geliyor bazen değil mi? Emin ol öyle değil, kendi kapılarını bulup teker teker açmayı öğreneceksin. Güzellikle olmuyor, zorla da olmuyor; insanlar kolay kolay değişmiyor. Değiştiremeyeceğin şeyler için gönlünü karanlıkta tutmamayı öğreneceksin. Merak etme, benzemek istemediğin kimse gibi olmayacaksın. Bu hayat bir yolculuk, bazen dalgaların boyunu aştığı denizde yüzerek, bazen de mis gibi ovalarda dans ederek ilerleyeceksin. Rehaveti unutup, hep yolda olmayı hatırla. Asım Karaçay 

+ Geriye dönüp baktığımda ömrümün bir payını başkaları için harcadığımı fark ettim bino. -  Ne kaybettiniz beyefendi? + Hislerimi bino. Asım KARAÇAY

          Hayat hep mutluluk ile geçmiyor, zor günler, zor saatler kapıya dayandığı zaman seni sevdiğini söyleyen insan bile kapının diğer tarafında olabiliyor. Seçimlerine dikkat et, onurlu, haysiyetli ve şahsiyetli insan olmasına dikkat et. Yeterince iyi olmayabilirim. Doğru yerde doğru kelimeleri kullanamıyor ya da susmam gereken yerde konuşup seni zor duruma düşürüyor olabilirim. En büyük zorluklarını benim yüzümden çektiğini de kabul ediyorum.  İleride de çekmeyeceğinin garantisini vermiyorum... sonuçta asla istediğin kadar iyi olamayacağım.  Ama sana bir şey için söz veriyorum. Hayallerini, gerçekliğe kurban etmeyeceğim. Umuduna sarılıp beklediğin günleri, daha az aydınlık olanlarla değiştirmeyeceğim. Kim ne derse desin, ne kadar eleştirirlerse eleştirsinler, hatta kalplerini kırmak zorunda bile kalsam, en büyük harfli hayırlarımı bu uğurda harcayacağım. En kalın çizgilerimi bu sınırda çizeceğim. Çünkü biliyorum.  Başka konuları halledersin ama bu noktadan aldığın yara, ruhun içi