Kendime not:

         
Hayat hep mutluluk ile geçmiyor, zor günler, zor saatler kapıya dayandığı zaman seni sevdiğini söyleyen insan bile kapının diğer tarafında olabiliyor. Seçimlerine dikkat et, onurlu, haysiyetli ve şahsiyetli insan olmasına dikkat et. Yeterince iyi olmayabilirim. Doğru yerde doğru kelimeleri kullanamıyor ya da susmam gereken yerde konuşup seni zor duruma düşürüyor olabilirim. En büyük zorluklarını benim yüzümden çektiğini de kabul ediyorum. 
İleride de çekmeyeceğinin garantisini vermiyorum... sonuçta asla istediğin kadar iyi olamayacağım. 
Ama sana bir şey için söz veriyorum. Hayallerini, gerçekliğe kurban etmeyeceğim. Umuduna sarılıp beklediğin günleri, daha az aydınlık olanlarla değiştirmeyeceğim. Kim ne derse desin, ne kadar eleştirirlerse eleştirsinler, hatta kalplerini kırmak zorunda bile kalsam, en büyük harfli hayırlarımı bu uğurda harcayacağım. En kalın çizgilerimi bu sınırda çizeceğim. Çünkü biliyorum. 
Başka konuları halledersin ama bu noktadan aldığın yara, ruhun için ölümcül olur. Elimden geleni yapacağıma en çok bunun için söz veriyorum. Kırılan, bozulan herkesi, her şeyi sen tamir etmek zorunda değilsin. geçmişe takılmanı isteyenlere istediğini verme. Her şeyi geride bırakmaya hakkın var ve bazen her şeyi olduğu gibi geride bırakmak, ihtiyacın olan tek şeydir. Hareket eden cisim hareket etmeye devam edermiş. Newton efendi öyle diyor. Bu hareketi nasıl kontrol edebiliriz?
Zamanda, hayatta ileri doğru hareket ediyor. 
İnsan ise çoğu zaman yalpalayarak sağa sola ileri geriye doğru hareket ediyor. Bazen elimizde olduğunu sandığımız anları yöneten biz değilmişiz gibi hissediyoruz. Kolektif yaşamın katalizörleri olduğumuzu sanıyoruz. yoksa gerçekten öylemi. Çocukken çok düşerdik dizimizi, kolumuzu çok kanatırdık. Öyle öğrenirdik hayatı. Tatlı bir acıydı. Hayat işte, her yaşta sana verecek bir dersi vardır. Ama bu sefer kanattığı şey kolun bacağın olmuyor. 
Kanayan şey baktığın oluyor, duyduğun oluyor, değdiğin yada sana değen şey oluyor. Sen onları daha net görmeyi, duymayı hissetmeyi umarken acının acı gibi olduğunu anlıyorsun. Güneş yeniden doğana kadar allahaısmarladık, allaha emanet ol… O gün hiç kimse kalan kişi olmayacak.
Sana böyle hissettirenleri unutma tamam mı...
Asım Karaçay