Kendime not

 

Merhaba dostlarım,

Bu sabah uyandığımı fark ettiğim andan itibaren aşırı mutsuz ve sinirliyim. Şu saat oldu geçmedi, sabahtan beri kuyruğumla kavga ediyorum evin içinde. İnsan, her şeye ve herkese kırılabiliyor. Kin tutmak değil bu, bir kırgınlık. Kötü insanlar kırgınlık duymaz, kin tutar. Ancak iyi insanların harcıdır kırgınlık. Ne anlatarak geçer ne affederek ne de affedilerek. O kalp kırılmıştır bir kere. O yara orada hep duracaktır. İç çeker çeker durursun. Sonra bir sigara denize karşı. Hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağının kırgınlığı vardır içinde. Artık ne sen eski sensindir ne de etrafındakiler. Kafanda senaryo kurmaktan delirirsin ama bir süre sonra ne senin bunları dile getirecek takatin vardır ne de birisinin seni anlayacağı. Bu tam bir kısır döngü! Böyle olması gerekiyormuş demek ki. Şimdi bir sigara daha. Başkasına kırgın olduğunda unutmak belki çözüm olabilir insan için. Beyninin bir bölümündeki anıları silebilir belki zamanla kıran insanı görmeyerek ama insanın kendisine olan kırgınlığının geçmesi sadece kendisinden kurtulması ile mümkün olabilir.

Her yere kendisini götürürken, yattığında kendisi ile yalnız kaldığında o kırgınlığı kelimelere değil içine dökebilir ancak. Saçlarına karışmış sakallarını kesmek için aynaya baktığında gördüğü yüz ya da yazı yazarken kendi elini kolunu gördüğünde aklının köşesinde kalan kendisine olan kırgınlığı geçmeyecektir. Kızgın ya da üzgün olmak değil, incinmiş olmak aslında, hiç beklemediğin halde. Yorulmak bu yüzden. Ne yapacağını bilememek. Herkese kırılamaz insan. Çok seviyor, çok değer veriyor oldukların kırabilir ancak. Sonra boğazındaki yumru, içine akan gözyaşların ve elindekilerle idare edersin. Bir şey değişmez. Odana dönersin, sabah olunca hayatına. Günler geçer. Sonra alışırsın; bir nefesti dersin, tazelendim. "Kırgınlığım lunaparkta unutulmuş bir çocuğun nefreti kadar. sorun atlı karıncalar değil, arkamdan dönüp duran dönme dolaplar !" Demiş Sunay Akın emmi. Tamiri mümkün değildir. Dargınlık, küslük, hatta ve hatta nefret bile geçer gider, ammavelakin kırgınlık çöreklenir insanın yüreğine ve bir daha da iflah olmaz.

Kırgınlık sadece bir insanın bizde yarattığı bir duygu durum olmaktan çıkar bazen; yaşamdan soyutlar.
Kalakalırız öylece, kaslarımız katılır kalır. Çünkü affedecek bir durum da yoktur hani, kırılmışızdır işte. Kendinizle ilgilidir. Çıt ediverir. Bitiverir bir şeyler. Sonsuza dek... duyumsanır ama anlatılamaz. İnsani sessizlige boğan, boşluğun icine atan duygu. Garip bir hissizlik hali oluşur bünyede. Söyleyecek çok şeyin vardır ama hiçbir şey söyleyecek takatin olmaz, söylemek de istemezsin bi yandan. Gerçek kırgınlık sessizdir, tum çığlıkları bastıran, öfkenin vucudu terk etme halidir. Sadece kendini de alıp gitmek istersin. Kırgınlık en az iki kişi arasında başlar ancak sadece kişinin kendisiyle kalarak çözebileceği bir kalp ağrısıdır. Kızgınlıkla karıştırılmamalıdır, kırgınlık kendini ona yakın hissettiğine olur, kendine onu yakın hissettiğinde de. Sevdigindir seni kıran. Kalbinde sızlar, bir söz, bir bakış, bir hareket, acıyıverir kalbin, çıt diye duyarsın sesini, senden başkası duymaz. Senden başkası görmez.
Kızgınlığın devamı öfke olabilir de, kırgınlık hep gözyaşıdır. Akar gözlerinden ama gözyaşınla gitmez. Her hatırladığında aynı sesi duyarsın. çıt. çıt. çıt. Kızgınlık etrafını dağıtır, kırgınlık seni dağıtır, kalbini parçalar. Kızgınlık gürültülüdür herkes duyabilir, ama kırgınlığı sadece sen duyarsın. çıt... Sokakta yürürken çocukların oynadığı top ayağımın dibine kadar gelmesine rağmen görmezlikten gelip yürümeye devam edecek kadar kırgınım... "bir hayli kırgınım. beni anlamadığın kelimelerin, aslında her şeyi anlatıyor oluşlarına kırgınım." Demiş Can Yücel abi.
Kalbinin üzerine biri basmış da gözlerinde istemsiz beliren 2 damlaya denk düşmüş acısı.
Adamı ya zalim eder ya da böyle şair.
Asım Karaçay